Καλύτεροι Μισθοί μαζί με Πάταξη της Φοροδιαφυγής. Ναι Γίνεται!

17 Ιούλ 2019
Γράφει ο Ιωάννης Α. Ιωάννου
Το ζήτημα του κατώτατου μισθού καθώς και των αποδοχών που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τίθεται και πάλι επί τάπητος. Την ώρα λοιπόν, που εκατομμύρια εργαζόμενοι αμοίβονται με μισθούς πείνας, ο ΣΕΒ και σύνδεσμοι επιχειρηματικών συμφερόντων πιέζουν την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κρατήσει τους μισθούς σε μνημονιακά επίπεδα.
Παρά τις υποκριτικές, ψηφοθηρικού χαρακτήρα προσπάθειες της προηγούμενης κυβέρνησης, να προχωρήσει σε αύξηση των μισθολογικών αποδοχών των εργαζομένων, του ιδιαιτέρως καταπονημένου στα χρόνια των μνημονίων -και του πλέον παραγωγικού- ιδιωτικού τομέα, οι μισθοί σήμερα βρίσκονται πολύ κάτω από τα επίπεδα των επιδομάτων απορίας, που χορηγούν οι κυβερνήσεις των προηγμένων οικονομιών της Δύσης στους φτωχούς πολίτες τους.
Έτσι, η οικονομική δυσπραγία των Ελλήνων εργαζόμενων, καλά κρατεί. Συνέπεια αυτού, εκατομμύρια συμπολίτες μας αδυνατούν να εξασφαλίσουν ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο και χιλιάδες νέοι να μεταναστεύουν στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Σημαντικό απότοκο της οικονομικής ανέχειας της ελληνικής κοινωνίας είναι μεταξύ των άλλων και η δημογραφική κρίση, που θα έπρεπε να μας απασχολεί πολύ περισσότερο από την δημοσιονομική, καθώς οι γεννήσεις και όχι τα οικονομικά καθορίζουν την βιωσιμότητα ενός έθνους.
Οι λύσεις στα προβλήματα δεν δίνονται με επικλήσεις στον Κύριο αλλά ούτε και με μαγικά ραβδιά. Τα προβλήματα, όσο σύνθετα και δύσκολα κι αν είναι ή φαίνονται ότι είναι, δίνονται από ανθρώπους, που με θέληση και αποφασιστικότητα λαμβάνουν τις ορθές αποφάσεις στον ιδανικό χρόνο.

Ο άεργος, πορφυρογέννητος πρωθυπουργός μας, της γνωστής οικογενείας, πόσες μέρες τον μήνα θα μπορούσε να ζήσει με 730 ευρώ;
Σύμφωνα με την φιλελεύθερη ιδεολογία οι μισθοί των εργαζόμενων προσδιορίζονται με βάση την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που τους δίνουν. Από το πόσο δηλαδή αντέχει και μπορεί η κάθε μία. Συμφωνούμε απόλυτα. Και με την καθόλα φιλελεύθερη αυτή θέση προχωράμε παραπέρα και προτείνουμε συσχέτιση των αποδοχών των εργαζόμενων, όχι με τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας συλλήβδην, όπως η ΝΔ προτείνει, άλλα σε συσχέτιση με τον ρυθμό ανάπτυξης της επιχείρησης.
Ο Κανόνας αυτός λοιπόν, θα δίνει την δυνατότητα στις επιχειρήσεις που φυτοζωούν και αδυνατούν να αυξήσουν τις αποδοχές των εργαζομένων τους, να διατηρήσουν το μισθολογικό κόστος σε χαμηλά επίπεδα, παρέχοντας τον κατώτατο μισθό, ο οποίος όμως θα εξασφαλίζει μία βασική ποιότητα ζωής στον εργαζόμενο και την οικογένειά του και αυτό γίνεται ευκταίο όχι με επιβάρυνση του εργοδότη αλλά με ουσιαστική μείωση των κρατήσεων και εισφορών, που παρακρατούνται από τους μισθούς των εργαζόμενων.
Εκτός όμως από τις επιχειρήσεις, που σθενάζουν την εποχή της κρίσης, εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού αλλά κυρίως της φοροληστρικής πολιτικής των κυβερνήσεων τα χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής, υπάρχουν ουκ ολίγες επιχειρήσεις που ευημερούν στην Ελλάδα και χαιρόμαστε πραγματικά για αυτό. Με την εφαρμογή του Κανόνα που προτείνουμε εκτός από τους μετόχους και επιχειρηματίες θα έχουν κάθε λόγω να χαίρονται και οι εργαζόμενοι.
Αυτό γίνεται πράξη. Οι εργαζόμενοι λοιπόν, μιας επιχείρησης με τεράστια κερδοφορία, όπως οι πολυεθνικές του λιανεμπορίου, οι κατασκευαστικές των μεγάλων δημοσίων έργων, οι μεγάλοι όμιλοι Ξενοδοχείων, τα beach bar της Μυκόνου, θα απολαμβάνουν μέρος της κερδοφορίας των εταιρειών, όπου αποτελούν αναπόσπαστο μέρος. Θα έχουν έτσι και το κίνητρο να εργαστούν σκληρότερα, καθώς η υψηλότερη κερδοφορία των εταιρειών τους, θα ανεβάζει αναλογικά προς τα πάνω και τις αποδοχές τους. Έτσι θα δοθεί ακόμα ένα τέρμα στο κοινότυπο επιχείρημα της εργοδοσίας ότι για τις χαμηλές αποδοχές των εργαζόμενων ευθύνεται η οικονομική κρίση.
Το κράτος από την μεριά του δύναται να ευνοηθεί, από την εφαρμογή του Κανόνα αυτού ποικιλοτρόπως. Αφενώς ένα μέρος της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων, που διαφεύγει στις τράπεζες του εξωτερικού θα διανεμηθεί στους εργαζόμενους και κατ΄επέκταση θα επιστρέψει στην πραγματική οικονομία. Οι καλύτερα αμοιβόμενοι εργαζόμενοι θα συμβάλουν αποφασιστικά στην αναζωογόνηση της οικονομίας και επιπρόσθετα θα βοηθήσουν στην πάταξη της φοροδιαφυγής(!).
Πώς γίνεται να επιτευχθεί αυτό; Πολύ απλά.
Από την στιγμή που ο εργαζόμενος θα αμοίβεται με βάση την δηλωμένη ετήσια κερδοφορία της επιχείρησης θα έχει κάθε λόγο να επιθυμεί και να επιδιώκει την ορθή απόδοση των φόρων. Ο εργαζόμενος, σε ρόλο άτυπου επόπτη των φοροελεκτικών μηχανισμών του Κράτους, όπου αυτό γίνεται δυνατό, θα βοηθήσει στην δίωξη της Φοροδιαφυγής, η οποία αποτελεί κλοπή προς την κοινωνία αλλά και εμπόδιο για την δική του οικονομική πρόοδο. Να σημειώσω ότι ο Κανόνας αυτός θα μπορούσε να δουλέψει άψογα ιδίως στον χώρο της εστίασης, όπου βρίσκονται τα μεγάλα κάστρα της φοροδιαφυγής.
Η ρεαλιστική πρόταση μου, ο Κανόνας που συσχετίζει τις αποδοχές του ανθρώπινου δυναμικού των επιχειρήσεων με τις οικονομικές δυνατότητες των επιχειρήσεων αυτών, θα μπορούσε να τεθεί άμεσα σε δημόσια διαβούλευση με όλους τους αρμόδιους φορείς ούτως ώστε να ρυθμιστούν τα επιμέρους ζητήματα και να επιτευχθεί το ευκταίο, που δεν είναι άλλο από μια ισχυρή οικονομία με καλά αμοιβόμενους εργαζόμενους και ορθή απόδοση των αναγκαίων φόρων.
Μη βρίσκεις λάθη, να βρίσκεις λυσεις. Henry Ford 1863-1947, Aμερικανός Βιομήχανος
Σχετικά Άρθρα

Είμαστε Άξιοι του Αφανισμού μας;
15 Ιούλ 2020 - Επικαιρότητα