Τίποτα δεν είναι σαν το Μεσολόγγι

12 Απρ 2020

Γράφει ο Χρήστος Τσαούσης

Το μήνυμα του Μεσολογγίου μπορεί να προσεγγιστεί μόνο με όρους θρησκευτικούς, μεταφυσικούς. Δεν αφορά την ιστορία κάποιων ηρώων, αλλά τη λατρεία των προγόνων που έσπασαν κάθε λογική σχέση αιτίας-αποτελέσματος, όπως μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει.

Το 1826 η Επανάσταση έχει σβήσει. Οι Έλληνες είναι τραγικά λίγοι και διχασμένοι. Ο Ιμπραήμ σαρώνει. Η Ευρώπη κοιτάει από την άλλη, βέβαιη για το τέλος που έρχεται. Ο Γέρος και ο Πρίγκιπας με το ζόρι κρατάνε τους Έλληνες που είναι έτοιμοι να προσπέσουν γονατιστοί στον Κάνιγκ για να τους γλυτώσει από τον αφανισμό. Η μόνη φλόγα που διατηρείται αναμμένη είναι στο Μεσολόγγι κι όλα δείχνουν ότι σύντομα θα σβήσει.

Είναι αδύνατον ο σημερινός υλικός άνθρωπος να κατανοήσει τους υπερασπιστές του Μεσολογγίου. Δεν έχουν τίποτα να περιμένουν, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, η θυσία τους φαίνεται ότι είναι μία πράξη κενή περιεχομένου, διότι δεν μπορεί να παράγει κανένα αποτέλεσμα. Οι Πολιορκημένοι όμως εννοούν αφού δεν μπορούν να ζήσουν όπως θέλουν,να αποφασίσουν πως θα πεθάνουν.

12 Απριλίου 1826: Η ΕΞΟΔΟΣ
Κι εδώ σταματάει η Ιστορία κι αρχίζει η μεταφυσική.

Ο κόσμος όλος παγώνει όταν φτάνουν τα νέα. Ο αντίκτυπος σε Έλληνες και ξένους είναι απίστευτος. Η φλόγα που έσβησε στο Μεσολόγγι πάει και φυτεύεται σε κάθε αγνή καρδιά αυτού του κόσμου. Ομορφαίνει και δυναμώνει τις ψυχές, κάνει τους ανθρώπους καλύτερους. Πελώριο σηκώνεται το ανάστημα των Πολιορκημένων, των ανθρώπων της Ιδέας, μπροστά στο φτωχό άνθρωπο της ύλης κάθε εποχής.

Το ρεύμα του Φιλελληνισμού διαπερνά ασυγκράτητο τις κοινωνίες. Οι Έλληνες αποφασίζουν να πέσουν μέχρις ενός. Ο Μέτερνιχ διαμηνύει στο σουλτάνο «Δεν μπορώ να παρέμβω πλέον. Δυστυχώς μεσολάβησε το Μεσολόγγι». Λαοί και βασιλιάδες μεταλαμβάνουν το αίμα των Ηρώων. Η Θυσία στο βωμό της Ιδέας, συντρίβει κάθε ιστορική «λογική».

Τη στιγμή που σηκώθηκε η Έξοδος, οι Έλληνες γνώριζαν ότι βαδίζουν προς την αιώνια Δόξα. Αυτό που δεν μπορούσε κανείς όμως να διανοηθεί ήταν ότι με μια απίθανη αντιστροφή της Ιστορίας, θα έκλεβαν με την τελευταία τους πνοή, μέσα από τα χέρια των βέβαιων νικητών, την ίδια τη Νίκη.

Αυτό που δεν μπορούσε κανείς να διανοηθεί ήταν ότι ο δαυλός του Καψάλη τη στιγμή που ακούμπησε το μπαρούτι, πυροδότησε την πρώτη κανονιά στο Ναβαρίνο!

Η Ιερή Επανάσταση είχε νικήσει.
«Κι’ απ’ όπου χαράζει
ως όπου βυθά,
Τα μάτια μου δεν είδαν τόπον
ενδοξότερον από τούτο το αλωνάκι».

Ο Μητσοτάκης και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι